Borilačke vještine su, prema legendi, nastale još u petom veku pre Hrista, kada je indijski budistički sveštenik Bodidarma (ili Daruma, kako ga zovu Japanci) stigao u manastir Šaolin, gde je uz proučavanje filozofije zen budizma osmislio naročite kombinacije vežbi za jačanje tela i duha, postavivši tako osnove gotovo svih borilačkih veština koje se i danas upražnjavaju. To su pre svih kenpo i karate. Ne zna se tačno kada je nastao karate, najpoznatija i najrasprostranjenija borilačka veština s prostora japanskih ostrva, ali se pretpostavlja da je ova veština borenja u svom izvornom obliku preneta iz Kine na Okinavu, malo ostrvo (110 km dugo i 10 km široko) u japanskom arhipelagu Rijuku Karate (japanski karate do – put prazne šake) je poznat kao borilačka veština s većim brojem tzv. stilova odnosno škola koje uz karakteristične tehnike podučavaju i nešto drugačije filozofske principe. Sva četiri osnovna stila tradicionalnog karatea (gođu-rju, šito-rju, šotokan i vado-rju) vode poreklo s Okinave
|
|
|
|
|
|
|